Voor de gehele mensheid is een drama met alternatieve geschiedenis, waarin een wereld wordt voorgesteld waarin de Russen de maan kunnen bereiken vóór het ruimtevaartprogramma van de Verenigde Staten van Amerika. Het draait allemaal om hoop en verheven ambities, maar kan het Apple TV + -drama zijn eigen doelen bereiken?
Voor de gehele mensheid sterren veel mensen. Dat omvat Joel Kinnaman (Het doden) als Ed Baldwin, Michael Dorman (Daybreakers) als Gordon Stevens, Wrenn Schmidt (Reservering) als Margo Madison, Sarah Jones (Het pad) als Tracy Stevens en Shantel VanSanten (De jongens) als Karen Baldwin. Het is een show die een licht werpt op de astronauten, ingenieurs en hun families terwijl de VS haar blik op de sterren uitbreidt terwijl de wereldwijde ruimtewedstrijd nooit eindigde.
Het duurt niet lang om dat te zien Voor de gehele mensheid is goed gemaakt. De productieniveaus zijn van de bovenste plank, wat te verwachten is, omdat Apple in dit opzicht geen rem lijkt in te houden voor een van zijn shows. Het is misschien niet zo grandioos als zoiets Zien, of raar als Dickinson, maar dit is niet de bedoeling.
Dit is een drama over hoop, in de kern, hoe gebeurtenissen de hele wereld en haar mensen kunnen veranderen. De serie begint met de hele wereld die in wezen een video-uitzending bekijkt van de eerste persoon die voet op de maan zet. Maar het is niet Neil Armstrong, maar eerder een Russische kosmonaut. 'Rode maan' toont de Russische vlag die op het hemellichaam wordt geplant, en de 'ik zet deze stap voor mijn land, voor mijn volk en voor de marxistische / leninistische manier van leven. Wetende dat vandaag slechts een kleine stap is op een reis die ons op een dag allemaal naar de sterren zal brengen, ”gesproken door de kosmonaut die de eerste stap op de maan zet, is een grimmige afwijking van de“ Dat is een kleine stap voor de mens, één gigantische sprong voor de mensheid 'gesproken door Armstrong in onze tijdlijn.
Het is misschien gemakkelijk om te zeggen dat het allemaal overdreven dramatisch is, maar ik denk dat dat een beetje oneerlijk zou zijn. Het is absoluut serieus, maar het past bij de gebeurtenissen die plaatsvinden. Het toont een reeks 'bijna momenten' die het ruimtevaartprogramma van de Verenigde Staten in de loop der jaren heeft gehad, niet alleen de eerste man op de maan mis, en hoe ze daarvan proberen te herstellen.
Als gevolg hiervan wordt het Amerikaanse ruimtevaartprogramma gezien als de underdog en dat is niet noodzakelijk een slechte zaak. De eerste aflevering probeert op die hoop te vertrouwen, maar waar het echt op neerkomt, is concurrentievermogen. Een drive om 'first' in te zijn iets zinvol dat zal duren door de wijzen. Om te worden geslagen door "de andere man".
De eerste aflevering drijft dat naar huis. Gelukkig doet het het met een waardevolle dialoog en sterke prestaties over de hele linie. Kinnaman valt vooral op als Baldwin, een man die dat was zo dichtbij naar de maan landen in een Apollo 10-capsule maar "dat was niet zijn missie". Kinnaman maakt het absoluut geloofwaardig dat hij iets belangrijks, iets belangrijks heeft weggenomen.
Hetzelfde kan gezegd worden voor Dorman en Schmidt en VanSanten. Echt, iedereen doet hier zijn best, en gelukkig houdt het script hen niet tegen. Er is hier genoeg emotie om het bekijken waard te maken.
De productiekosten van de show en echt interessante stukjes komen uit de in-suit onderdelen. Het is allemaal heel leuk om op de juiste manier te bekijken.
Het enige waar je echt om kunt vragen bij een eerste aflevering van een serie is iets om je aan vast te houden, iets om je de rest van het seizoen in te duwen. Voor de gehele mensheid doet dat wat mij betreft. Het zien van de wereldwijde ruimtewedloop vanuit deze alternatieve geschiedenis is standaard interessant, maar het script en de personages en de acteurs geven er meer aan, precies zoals het hoort.
Hoe de rest van de serie eruit zal zien, met de "beat the other guy" -mentaliteit door elke aflevering, valt nog te bezien. Maar hoewel het in sommige delen enigszins dramatisch kan aanvoelen, zijn die elementen kort en houdt de rest van de show stand.
Bovendien kun je niets afleiden van de behoorlijk verbazingwekkende manier waarop de eerste aflevering eindigt.
Aan de andere kant van de medaille staat een verhaal over immigranten dat zich meestal op de achtergrond afspeelt en dat een beetje misplaatst voelt. Tegelijkertijd is het duidelijk dat dit op een gegeven moment een grote rol gaat spelen in de volgende afleveringen. Bij de eerste blos voelt het echter een beetje willekeurig aan.
Ik hoop dat het zo blijft.
